గుండెకు నిప్పంటుకున్నట్టుందికంటిలో సముద్రం పుట్టుకొచ్చింది నాలో క్షణానికొకసారి భూకంపంరెప్పలు దాటి ఉరుకుతుందిఅలలల్లే కన్నీటి హాలాహలం ఏదో ప్రమాదమని తలచిముడుచుకుపోతుంది దేహం అలసి, సొలసిన నాకునిద్రే సేద తీర్చే…
ఇదేనా మానవ జాతి అభివృద్ధివిపత్తుని ఎదుర్ఖోలేని మేధాశక్తిఇన్నాళ్ల కృషి తెచ్చిచ్చిన ఆస్తి కాగితాల కోసం చేస్తున్న పరుగులన్ని ఆగిపోయాయివిర్రవీగిన అధిపత్యపు ఆనవాళ్ళు చెరుగుతున్నాయిమొక్కినోడికి, మొక్కనోడికి రోజులు చెల్లుతున్నాయి…
పోరాడదాం రాకొద్ది రోజులు కదలకుండా పోరాడదాం రామన జాతిపై కరోన మచ్చ పడకుండా పోరాడదాం రాసూచనలను అనుసరిస్తూ పోరాడదాం రాసేవకులకి సహకరిస్తూ పోరాడదాం రాకరోన పీడ విరగడయ్యే…
భయపడుతున్నావిషాణువుని చూసి కాదుమనిషి నిర్లక్ష్యపు వైకిరి చూసి భయపడుతున్నాఅవగాహన లేని వానిని చూసిఆజ్ఞని లెక్క చెయ్యని అజ్ఞానిని చూసి భయపడుతున్నాబాధ్యతా రహిత ప్రవర్తన చూసివిపత్తుకి ఎదురెళ్తున్న మూర్ఖుణ్ణి…
స్వాగతించకు మహమ్మారి కరోనాని,నీ చుట్టము కాదది విష పురగది,మనిషి ఎక్కడెక్కడని వెతుకుతుంది వాహనమవ్వకు దానికి,మోసుకెళ్లకు నీ వారి దగ్గరికి సంక్రమణను ఆపడమే,సోకితే విరుగుడు లేదు దానికి సురేష్…
ఉసూరుమంటున్న జాతిని ఉత్తేజ పరిచేందుకుపెద్దల బుద్ధులకు పట్టిన బూజుని దులిపేందుకుగద్దెలపై వున్నోడికి బాధ్యత గుర్తు చేసేందుకుసామాన్యుడి నడవడికను సరిదిద్దేందుకు కమ్ముకున్న అజ్ఞాన పొరల్ని కాల్చేందుకుచుట్టూ కట్టుకున్న సంకెళ్లను…
ప్రపంచం వనుకుతున్నది కరోన దాటికిఎదురు నిలవలేన్నన్నది, దాని అత్తరపాటుకి నేడు భారతావనికంటుకుంది దాని సంతానంఅరికట్టేందుకు నా వంతు కృషి నే చెయ్యాలిగా ఏ….వుండలేనా నేను?నాలుగు రోజులు గడప…
విశ్వం అంచున నిలుచుని చూస్తున్నా ఊహలకందిన నిజం రెప్పలేస్తున్న ఆకాశం తారలునిండుగ వికసిస్తున్నవివడిలి రాలుతున్నవి మట్టి ముద్దలుకనిపించని తీగలు పట్టి వేలాడుతున్నవిపద్దతిగా దారి తప్పక తిరుగుతున్నవి నాటు…