చరిత్రలో అత్యంత భయంకరమైన సంఘటన – మంచు కొండల్లో తిండి లేకుండా 45 మంది 72 రోజులు – Plain Crash in 1972
1972 అక్టోబరు 13న, ఉరుగ్వేన్ ఎయిర్‌ఫోర్స్ ఫ్లైట్ 571 విమానం 45 మంది ప్రయాణికులతో (వీరిలో చాలా మంది మోంటెవీడియోలోని ఓల్డ్ క్రిస్టియన్స్ క్లబ్ రగ్బీ జట్టు సభ్యులు) చిలీలోని శాంటియాగోకు బయలుదేరింది. ఆండిస్ పర్వతాలపై ప్రయాణిస్తుండగా, విమానం తీవ్రమైన వాతావరణ పరిస్థితులకు గురైంది. దట్టమైన మేఘాలు, హిమపాతం కారణంగా పైలట్లు దారి తప్పారు. పొరపాటున వారు పర్వతాల మధ్య తక్కువ ఎత్తులో ప్రయాణిస్తున్నారని తెలియకుండానే పర్వతాన్ని ఢీకొట్టారు.
Plain Crash in 1972: విమానం రెండుగా విడిపోయింది. తోక భాగం, రెక్కలు వేరుపడ్డాయి. విమానం ముందు భాగం ప్రయాణికులతో సహా మంచుతో కప్పబడిన “కార్డిలరీ డే లాస్ ఆండెస్” (ఆండిస్ పర్వత శ్రేణి)లో, సముద్ర మట్టానికి సుమారు 3,600 మీటర్ల (11,800 అడుగులు) ఎత్తులో కూలిపోయింది. ఈ ప్రదేశాన్ని “శోక లోయ” అని పిలుస్తారు. ప్రమాదం జరిగినప్పుడు 12 మంది అక్కడికక్కడే మరణించారు. మరికొందరు తర్వాత కొన్ని గంటలు, రోజుల్లో గాయాలు, చలి, ఆక్సిజన్ లేమి కారణంగా మరణించారు. చివరికి 27 మంది మాత్రమే ప్రాణాలతో మిగిలారు.
మిగిలిన వారికి అత్యంత కఠినమైన పరిస్థితులు ఎదురయ్యాయి. వారు మైనస్ 30°C (మైనస్ 22°F) కంటే తక్కువ ఉష్ణోగ్రతలున్న ప్రాంతంలో, మంచుతో కప్పబడిన, నిస్సారమైన పర్వతాల మధ్య చిక్కుకుపోయారు. వారికి ఆహారం లేదు, నీరు కరిగిన మంచు మాత్రమే ఆధారం, కప్పుకోవడానికి బట్టలు లేవు, వైద్య సహాయం లేదు. మొదటి కొన్ని రోజులు, వారికి విమానంలో దొరికిన చాక్లెట్లు, కొన్ని పానీయాలతో నెట్టుకొచ్చారు. అయితే అవి త్వరగానే అయిపోయాయి.
ప్రమాదం గురించి అధికారులు తెలుసుకుని గాలింపు చర్యలు ప్రారంభించారు. కానీ మంచుతో కప్పబడిన తెల్లని విమానం, పర్వతాల మధ్య గుర్తించడం వారికి చాలా కష్టమైంది. 8 రోజుల తర్వాత, వారిని గాలిస్తున్నామని, కానీ ఇంకా దొరకలేదని, గాలింపు చర్యలు నిలిపివేస్తున్నామని రేడియోలో ప్రకటించినప్పుడు, ప్రాణాలతో మిగిలిన వారి ఆశలు దాదాపుగా అడుగంటాయి. వారు పూర్తిగా ఒంటరిగా వదిలేయబడ్డారని గ్రహించారు.
ఆకలి తీవ్రంగా పెరిగింది. కొందరు మరణించిన ప్రయాణికుల మృతదేహాలను తినే ఆలోచనను ప్రతిపాదించారు. ఇది నైతికంగా అత్యంత కఠినమైన నిర్ణయం. చాలా మంది మొదట్లో విముఖత చూపినా, మనుగడ కోసం తమకు వేరే మార్గం లేదని అర్థమైంది. మృతుల కుటుంబ సభ్యులు కూడా తాము బ్రతకడం కోసం వారి శరీరాలను తినడానికి అనుమతి ఇచ్చినట్లు ఊహించుకున్నారు.
వైద్య విద్యార్థి అయిన రాబర్టో కనెసా, మృతదేహాల నుండి మాంసాన్ని చిన్న ముక్కలుగా కత్తిరించడానికి నాయకత్వం వహించాడు. ఈ చర్య వారికి ప్రాణాలను నిలబెట్టుకోవడానికి అవసరమైన పోషకాలను అందించింది. ఇది మానవ సహజమైన ప్రవృత్తులకు విరుద్ధమైనప్పటికీ, జీవించాలనే తపన ముందు మరేది వారికి ముఖ్యమనిపించలేదు.
ప్రమాదం జరిగిన 17 రోజుల తర్వాత, మంచు తుఫాను వారిని తాకింది. అది విమాన శిథిలాలను పూర్తిగా మంచుతో కప్పేసింది. ఈ మంచు తుఫానులో, విమానం లోపల చిక్కుకుపోయిన 8 మంది మరణించారు, వారిలో ఒకరు జట్టు కెప్టెన్ కూడా ఉన్నాడు. అప్పటికి కేవలం 19 మంది మాత్రమే ప్రాణాలతో మిగిలారు. ఈ సంఘటన వారిలో మరింత నిరాశను నింపింది, కానీ మనుగడ కోసం వారి పోరాటాన్ని ఆపలేదు.
72 రోజులు గడిచాయి. చలి, ఆకలి, నిరాశ, మరణం వారి చుట్టూ ఉన్నాయి. కానీ, నండో పర్రాడో మరియు రాబర్టో కనెసా అనే ఇద్దరు యువకులు బయటి ప్రపంచానికి వెళ్లి సహాయం తీసుకురావాలని నిర్ణయించుకున్నారు. అప్పటికే వారిద్దరూ తీవ్రంగా గాయపడ్డారు, బలహీనపడ్డారు.
అయినప్పటికీ, వారు కొన్ని ఆహార పదార్థాలు, మంచినీరు, తమ దగ్గరున్న కొన్ని వస్తువులతో కూడిన బ్యాగును తీసుకుని, పర్వతాలను దాటడానికి బయలుదేరారు. వారికి పర్వతాల ఆవలివైపు ఏముందో, ఎంత దూరం నడవాలో తెలియదు. అయినా వారి సంకల్పం దృఢంగా ఉంది. కఠినమైన భూభాగం, మంచు, చలి, ఆకలితో అనేక రోజులు నడిచారు. వారి కాళ్లకు బూట్లు కూడా లేవు.
10 రోజుల సుదీర్ఘ ప్రయాణం తర్వాత, వారు ఒక నదిని దాటుతున్నప్పుడు, దూరంగా ఒక వ్యక్తిని చూశారు. అది ఒక చిలీ మనిషి. నండో మరియు రాబర్టో కన్నీళ్లతో తమ కథను అతనికి చెప్పడానికి ప్రయత్నించారు. ఆ వ్యక్తి సహాయం చేసి, అధికారులకు సమాచారం అందించాడు.
చిలీ అధికారులు తక్షణమే సహాయక చర్యలు ప్రారంభించారు. హెలికాప్టర్లను ఉపయోగించి, ఆండిస్ పర్వతాల్లో చిక్కుకుపోయిన మిగిలిన 14 మందిని రక్షించారు. వారు తీవ్రంగా బలహీనపడి, అనారోగ్యంతో ఉన్నప్పటికీ, ప్రాణాలతో బయటపడ్డారు.
ఈ కథ మానవ చరిత్రలో ఒక మైలురాయిగా నిలిచిపోయింది. ఇది కేవలం ఓ కథ మాత్రమే కాదు, మానవ సంకల్పం, స్నేహ బంధం, అత్యంత కష్టతరమైన పరిస్థితుల్లో కూడా ఆశను కోల్పోకుండా ఎలా పోరాడాలో తెలియజేసే ఒక అద్భుతమైన గాథ. ఈ సంఘటన ఆధారంగా “అలైవ్” (Alive) అనే ప్రసిద్ధ పుస్తకం, చలనచిత్రం కూడా నిర్మించబడ్డాయి. ప్రాణాలతో బయటపడిన వారు తమ అనుభవాలను ప్రపంచానికి పంచుకుంటూ, జీవితం విలువను, పోరాడాలనే స్ఫూర్తిని అందిస్తూనే ఉన్నారు.